Masaldaki Uyuyan Güzel misali zamans›z suskunluklar›ndan uyand›lar. Seslerini işitmeye, öykülerini dinlemeye haz›r yüreklere gözlerin, ellerin, ezgilerin diliyle konuştular. Anlatt›klar› yaln›zca kendi yaşamlar›n›n değil, insanl›ğ›n ortak söylencelerinin parçalar›yd›. Can k›r›klar›yd›. Dinleyenlerin tenine batt›kça ufuk ayd›nland›. Oysa daha güneş bile doğmam›şt›.